2019 Nieuw Zeeland
Week 3
Startpagina Week 1 Week 2 Week 4 Week 5 Week 6
Zaterdag, 12 januari
Als we opstaan miezert het. Geen fietsweer dus. We gaan op weg met de campervan en stoppen na een klein half uurtje bij Vineyard Hunters. Het is 11.30 uur en nog een beetje vroeg voor een wijntje, maar we gaan toch een wijnproeverij doen. Voor NZ$5 p.p. mogen we 5 wijnen proeven. Voor de stevigheid bestellen we er een kaasplankje bij.
De “Hunterwijnen” smaken prima. We proeven een “champagne”, een sauvignon blanc, een riesling, een pinot gris, een gewürztraminer en een pinot noir. Stuk voor stuk de moeite waard.
Na de proeverij rijden we langs de kust door naar het zuiden. We maken nog een kleine omweg naar een paar zoutmeren, waar zout gewonnen wordt.
Als we bij de DOC campsite Marfells Beach aankomen, kiezen we een plek voor de nacht.
DOC= Department of Conversation; min of meer vergelijkbaar met in Nederland Staatsbosbeheer. Het DOC beheert en exploiteert door heel Nieuw Zeeland onder meer eenvoudige campings met alleen basisvoorzieningen. Marfells Beach is prachtig gelegen. Zoals de naam al zegt: aan het strand. We hebben een prachtige plek met een prachtig uitzicht op de Pacific Ocean.
Na het avondeten maken we een lange wandeling langs de oceaan en gaan daarna in alle rust naar bed.
Zondag, 13 januari
We hebben de whale watch tour geboekt van 13.45 uur. We rijden daarom op tijd naar Kaikoura. We komen hier om 12.00 uur aan. 13.45 blijkt niet de afvaarttijd te zijn, maar de inchecktijd. De werkelijke afvaart is om 14.30 uur. We vragen of we met een eerder afvaart mee kunnen en dat kan; de afvaart van 13.30 uur.
Het whale-watchen gaat er hier heel anders aan toe dan 2 jaar geleden op de Lofoten in Noorwegen. Een snelle boot die tot redelijk dichtbij de walvis vaart. We zien 3 keer een walvis. Daarna varen we naar een ander gebied, waar we heel veel dolfijnen zien. Tussendoor zien we ook nog een zeehond.
We zijn 2,5 uur op zee geweest en we zijn tevreden met wat we gezien hebben.
We volgen de kustweg nog een flink eind en trekken daarna het binnenland in. Het landschap is weer erg afwisselend. We eindigen deze dag in het stadje Waiau, op het plaatselijke motorcamp. Een goed verzorgde camping met alles er op en er aan.
We maken spaghetti carbonara met broccoli en sla.
Maandag, 14 januari
Vannacht heeft het geregend. Als we om 09.00 uur opstaan miezert het nog steeds en de temperatuur is onaangenaam, nl. 140.
We rijden naar Hanmersprings. Als we er om 11.30 uur aankomen is het weer aan het plenzen en is de temperatuur gedaald tot 100. Weer voor lange broek, trui en regenjas.
We bekijken een paar winkels, doen een paar boodschappen, kopen cadeautjes voor het thuisfront en drinken een kop koffie.
Hanmersprings is in de winter een wintersportplaats en in de zomer een “funplek” met bungeejumpen en jetstreamboaten. Ook zijn er thermale baden. Die laatsten zouden nog wel wat voor ons zijn, maar vanwege de regen en de koude besluiten we om door te rijden naar de westcoast. Westport is onze bestemming; een rit door de Southern Alps van een kleine 200 kilometer. We doorkruisen de Alps via de Lewis Pass. Wat jammer dat het regent , want de weg en de vergezichten zijn erg mooi, maar vanwege de regen en laaghangende wolken slechts beperkt zichtbaar.
Hoe hoger we komen, hoe kouder het wordt. Op het hoogste deel van de pas, meten we 70. Als we weer beginnen te dalen, stopt de regen, stijgt de temperatuur en verschijnt de zon achter de wolken. Nu kunnen we echt van de vergezichten genieten.
De Southern Alps hebben inderdaad wel wat weg van “onze” Alpen. We herkennen de glooiende bergen uit Frankrijk en Zwitserland. Het berglandschap op het Noordereiland heeft meer overeenkomst met de ruwere Pyreneeën.
Om 17.00 uur komen we aan in Westport. We gaan op zoek naar de Freedom Camping. Die vinden we aan het strand; Kawatiri Beach gelegen aan de Tasman Zee. Het staat al aardig vol met kleine campertjes van surfers, maar voor onze camper is er nog wel een plek.
Als de camper staat lopen we het strand op. Dit ligt vol met hout, variërend van kleine takken tot grote boomstammen. We vragen ons af waar al dat hout vandaan komt. Uit Australië, dat 3 uur vliegen aan de overkant van de Tasman Zee ligt?
Na het eten maken we een wandeling langs het strand.
Dinsdag, 15 januari
Om 09.00 uur rijden we weg van de camperplaats. In Westport doen we boodschappen. Onder andere een middeltje tegen de zandvlooien die nu 2x (bij Ton) hebben toegeslagen. De beten van deze beestjes leiden tot een vreselijke jeuk.
Ongeveer 15 kilometer buiten Westport is een zeerobbenkolonie. We zijn hier eigenlijk net op het verkeerde moment. De broedtijd is voorbij en veel van de robben en hun jongen verblijven op zee.
De kolonie zit op een aantal rotsen. We moeten goed kijken om de robben te onderscheiden van de rotsen waar ze tussen zitten. We zien een aantal jongen en 3 ouders.
Aansluitend maken we een heel mooie wandeling langs de kust over de kliffen van zo’n 6 kilometer (heen en terug). Het pad is afwisselend sterk stijgend en dalend. Dat Ton op 8 november jl. voor de zoveelste keer gestopt is met roken, begint nu zijn conditionele vruchten af te werpen.
In een van de baaien waar we langs lopen, liet Abel Tasman in december 1642 het anker van zijn schip zakken en zei iets als: “Ik heb een nieuw land ontdekt en ik noem het Nieuw Zeeland”. Vervolgens zag hij een paar kano’s met Maori’s naar zijn schip toe komen, in een oorlogzuchtige stemming. Abel maakt rechtsomkeer en keerde nooit meer terug naar het land dat hij had ontdekt. 70 jaar later ging James Cook in New Zealand aan land en claimde het voor Engeland.
We rijden door naar de Pancake Rocks. Een merkwaardig verschijnsel. De rotsen zien er uit als opgestapelde pannenkoeken; 30.000 jaar geleden door erosie (?) ontstaan.
Onze dag eindigt op een Kiwi Motor Camp in South Beach, 6 kilometer ten zuiden van Greymouth.
Woensdag, 16 januari
We trekken weer verder langs de westkust naar het zuiden. De streek waar we nu een paar dagen door rijden heet Westgold Country. Genoemd naar de goudactiviteiten, zeg maar de goldrush, die einde 19e eeuw hier begon. Talloze plaatsjes zijn toen vanwege die goudkoorts ontstaan. Ze zijn in de loop der decennia verdwenen of hebben zich aangepast aan andere tijden. Alle plaatsen hebben op een of andere manier een museum ingericht waar van alles uit die goudtijd te zien is.
We stoppen in Hokitika. Aan het begin van de hoofdstraat staat nog pontificaal een opgetuigde kerstboom. Alle stadjes zien er min of meer het zelfde uit. Allemaal gelijkvloerse, veelal houten laagbouw huizen en een paar winkelstraten. Af en toe staat er nog een oud (stenen) gebouw.
In Hokitika draait bijna alles om de jade. Deze steen wordt hier gevonden en als sinds de Maori’s bewerkt. Veel winkels bieden mooie jade-sieraden te koop aan.
Gisteravond op het strand bij Kiwi Motor Camp krijgen wij van een vrouw een paar stenen, die zij van het strand had geraapt. “Jade” zei zij, “dat kun je hier zo maar vinden.” We nemen de stenen mee naar huis voor Wout. Jade?
We bezoeken het plaatselijk museum. Veel over de goudzoekerij, maar ook over de whitebait, een vis die alleen hier in deze omgeving voorkomt. Een soort snoek-forel.
Onze volgende stop is Ross. Weer een oud goudzoekersplaatsje. Er staat het een en ander ten toen gesteld en we kunnen een paar oude huisjes/cottages van binnen bekijken. In Ross werd de grootste goudklomp ooit gevonden; 2970 gram. Er is uiteraard een replica te zien in het bezoekerscentrum.
Na Ross rijden we West Gold Country uit en Glacier Country in.
We stoppen vandaag in Okarito, een gehucht aan een grote lagune. Hier zouden veel witte reigers verblijven, maar we zien er maar één. Okarito heeft ook een aardige Community Camping. Een goede plek voor de nacht.
Donderdag, 17 januari
Vandaag is het gletsjerdag.
Om 09.00 uur rijden we weg uit Okarito en om 10.30 uur staan we aan het begin van het wandelpad naar de Franz Josef Gletsjer. De wandeling is ongeveer 3 kilometer. Het is een mooie tocht. Aan het einde van het pad zien we op een paar honderd meter de gletsjer liggen.
Je kunt de gletsjer ook met een helikopter bekijken. Maar daar hangt wel een prijskaartje aan; NZ$ 200 per persoon voor een vliegtochtje van 10 minuten.
We rijden door naar de volgende gletsjer, de Fox Glacier. Een ritje van 20 minuten.
Ook naar de Fox Gletsjer gaan we weer via het wandelpad. Opnieuw een wandeling van ongeveer 3 kilometer. Maar met heel steile hellingen en daarmee een stuk zwaarder.
Zowel voor de Franz Josef als voor de Fox geldt, dat zij de afgelopen 100 jaar meer dan 3 kilometer korter zijn geworden. Gesmolten dus. Een effect van de opwarming van de aarde.
Na de Fox Glacier rijden we door naar Haast en komen we terecht op een motel/motorcamp.
Haast stelt helemaal niets voor, maar je kunt er goed en betaalbaar eten. In een erg druk bezocht eethuis eten we whitebait, de vis uit deze omgeving. Het smaakt erg lekker. Evenals het flesje sauvignon blanc dat we erbij hebben.
Vrijdag, 18 januari
Via de Haast-Pass rijden we een prachtige route naar Wanaka. Wat iedere keer weer opvalt als we door het Nieuw Zeelandse landschap rijden is de vele tinten groen die we zien.
Wanaka ligt aan een groot meer. We zijn hier met een speciale opdracht. Dochter Fleur heeft hier 4 jaar geleden bij haar bezoek aan Nieuw zeeland een schaaltje gekocht. Dat is inmiddels stuk gevallen. Aan ons het verzoek om voor haar zo’n schaaltje te kopen. We lopen heel wat winkels af, waar ze ceramics verkopen.
Na Wanaka rijden we door naar Queenstown, dat we links laten liggen. We hebben het er even over gehad om naar het bungeejumpen te gaan kijken, maar laten dat idee voorbij gaan.
We rijden door richting Milford Sound, maar stoppen om 17.30 uur halverwege in Mossburn waar we een plek voor de camper vinden op het Mossburn Country Park. Een aardige boerderijcamping.
Vandaag op het menu: biefstukjes van de buitengrill.