2018 Spanje
Pyreneeën
Week 1
Vrijdag 7 september.
We vertrekken om 08.45 uur uit Alkmaar. Deze eerste dag willen we ongeveer 700 kilometer rijden. Onderweg is het lekker rustig, we schieten goed op. Tot aan Parijs. Hier sluiten we aan in de file op de Périphérique. We moeten toch eens kijken naar een andere weg rond Parijs. Misschien meer kilometers, maar wel sneller.
Tegen 17.00 uur zijn we in de buurt van Orléans en besluiten we dat we genoeg gereden hebben voor vandaag. We zetten koers naar La Chapelle Saint Mesmin, een klein stadje aan de Loire voor Orléans. De voormalige municipale is een paar jaar geleden getransformeerd tot camperplaats. We zijn hier 2 keer eerder geweest en de plek bevalt ons goed.
Als we eenmaal staan, trekken we een flesje wijn open en zetten we een pizza in de oven. Na het eten maken we een wandeling langs de Loire en zien een otter zwemmen!
Zaterdag 8 september.
Gisteravond bijtijds naar bed en vandaag vroeg op. We rijden naar Ax les Thermes in de Pyreneeën. Een rit van ongeveer 550 kilometer.
In Ax zoeken we een plek op de camperplaats. ’s-Avonds lopen we het stadje in en eten we in een aardig restaurant.
Zondag 9 september.
Vandaag gaan we de grens over naar Spanje, via Andorra. Als we Andorra naderen komen we in een lange file, overwegend Franse auto’s. We sluiten lijdzaam aan. Na verloop van tijd ontdekken we dat de file staat voor een enorm tankstation. We besluiten om van de nood een deugd te maken en onze tank vol te gooien met diesel. Dat loont de moeite, want de prijs in Andorra is 60 Eurocent goedkoper dan in Frankrijk. Vandaar die lange file met Fransen. Na het tanken rijden we weer door. De Fransen keren om en rijden terug naar huis.
We maken een prachtige rit door Andorra; hoge bergen en diepe dalen.
Bij de grensovergang met Spanje nemen we door een foute aanwijzing van TomTom de verkeerde doorgang, nl. “aangifte goederen”. Een Spaanse douanier laat ons stoppen en vraagt wat we allemaal in Andorra hebben gekocht. Niets antwoorden we en we leggen uit dat we per ongeluk deze doorgang zijn ingereden. De douanier in onverbiddelijk. Hij noteert onze gegevens en kijkt in de kastjes van de camper. Als alles in orde blijkt mogen we doorrijden Spanje in.
Onze bestemming in Espot, dat nog 170 kilometer rijden is. Espot is een bergdorpje vlakbij het Parc National Aigüestortes i Estany de Sant Maurici. Om 15.30 uur komen we aan bij camping Le Torre. Een klein, goed verzorgde campinkje. Achter in de middag lopen we het stadje in. Het is er gezellig druk; voornamelijk wandelaars.
Maandag 10 september.
In Espot kun je je door een landrover naar en van de parkeerplaatsen van het natuurpark laten rijden. En vandaar door de bergen wandelen. Dat gaan we morgen doen. Vandaag maken we een wandeling vanaf de camping. De wandeling is, vooral voor Ton, erg zwaar. Over een pad met heel veel steenslag omhoog. Geschatte stijgingspercentages: 10% en meer. Maar we genieten wel van de mooie vergezichten.
’s-Avonds gaan we in het stadje eten. We hebben gisteren een leuk restaurant gezien met een interessante kaart. Maar dat blijkt vandaag gesloten. Uiteindelijk komen we terecht bij een vegetarische Italiaan. We eten hier een prima maaltijd.
Dinsdag 11 september.
Vandaag laten we ons door de landrover naar een parkeerplaats brengen in het natuurpark. Als we de camping aflopen scheurt bij Nini een van de zolen af van haar wandelschoenen. Domme pech. Nini besluit op haar sneakers te gaan wandelen.
Om 10.15 uur komen we aan op de parkeerplaats en beginnen we onze wandeling. Het is een prachtig gebied. Overal zien we aan de vele paddenstoelen, dat de herfst op komst is. Het is vandaag ook weer flink klimmen. Maar de paden zijn beter dan het pad van gisteren. Na een wandeling van 10 kilometer komen we weer aan bij de parkeerplaats waar de landrover staat die ons terug brengt naar Espot. Nog even een biertje op een terras en dan doorgewandeld naar de camping.
Woensdag 12 september.
Vandaag rijden we naar Benasque, een rit van 134 kilometer. Het weer is wisselvallig. Het ene moment valt er een plensbui en het volgende moment schijnt de zon weer volop.
We rijden een mooie rit door de bergen. Onderweg stoppen we verschillende keren om van de uitzichten te genieten.
In het stadje Vielha maken we een lunchstop. In een van de vele bergsportwinkeltjes koopt Nini nieuwe wandelschoenen.
In Benasque gaan we op de camperplaats staan. Deze is nieuw aangelegd. Alle voorzieningen zijn aanwezig. Alleen de elektriciteit is nog niet aangesloten. Dat is de waarschijnlijk de reden dat we hier nu gratis kunnen staan. Bij de ingang staat een slagboom en een betaalautomaat, maar de slagboom staat permanent omhoog.
Donderdag 13 september.
Om 10.00 uur rijden we naar een parkeerplaats in Parc National de Poset-Maladeta. Vanaf deze parkeerplaats maken we een erg mooie wandeling van ruim 10 kilometer. Langs de paden staan massa’s saffraankrokussen. Gezien de hoge saffraanprijs is de verleiding groot om deze te plukken. Maar je moet wel heel veel krokussen plukken wil je een grammetje saffraan oogsten.
Terug in Bernasque rijden we weer naar de camperplaats. ’s-Avonds lopen we het stadje in en vinden een goed restaurant.
Vrijdag 14 september.
Vandaag maken we een wandeling vanuit Bernasque. Onze tocht gaat naar het stadje Cerler, een berg verderop. Het is een behoorlijk zware wandeling. We lopen voor een groot deel over de keien in een droge waterval. Eenmaal in Serler belonen we ons zelf met een koud biertje op een terras.
De terugweg is nog zwaarder dan de heenweg, zelfs nu we bergaf gaan. De keien zijn wat vochtig geworden en daardoor glad. We moeten goed zoeken waar we onze voeten zetten. Ton maakt 6 keer een glibber en gaat dus 6 keer onderuit!
Terug bij de camper hebben we 13 kilometer gelopen.
We besluiten om uit Bernasque te vertrekken en naar Barbastro te rijden, een rit van 90 kilometer. Nini neemt het stuur. De rit is prachtig. Hij voert ons door een prachtige kilometerslange kloof. Aan beide kanten van de weg tientallen meters hoge bergwanden.
Barbastro heeft geen camperplaats of camping. We belanden uiteindelijk op de parkeerplaats van het plaatselijk voetbalstadion. Dit lijkt ons een goede plek voor de nacht.
In het stadion wordt hard getraind en er wordt een wedstrijd gespeeld. Rond 22.00 uur zijn alle voetballers verdwenen en hebben wij de parkeerplaats voor ons zelf.
Tot 01.00 uur. Een auto komt de parkeerplaats oprijden en begint als een gek rondjes te rijden. Als snel volgt een tweede auto. We voelen ons hier niet zo lekker bij en vragen ons af of we niet moeten vertrekken. We besluiten het even af te wachten.
De auto’s staken na zo’n 10 minuten het rondjes rijden. Uit beide auto’s stappen totaal 4 jongelui uit die gezellig met elkaar beginnen te praten. We concluderen dat het jongens zijn, die elkaar stoer vertellen wat zij allemaal hebben meegemaakt op hun avondje stappen. Na een kwartiertje is het gepraat over en vertrekken beiden auto’s en kunnen wij weer gaan slapen.
